วัดวาไชโยวรวิหาร ตรงนั้นเป็นวัดบรรพชิตอารามสาธารณะชั้นโท ซึ่งอาศัยบนคนสนับสนุนทางสาย อ่างทอง ถึง สิงห์บุรี และห่างเหินจากอำเภอนครอ่างทองกะ ๑๘ กม. เดิมนั้นมีชีวิตวัดราษฏร์ เก่าก่อนสร้างมาแต่งวดใดไม่ได้ปรากฏไว้
วัดนี้ได้มีความเอ้ขึ้นมาข้างในสมัยแผ่นดินที่ ๔ เมื่อ สมเด็จพระพุฒาจารย์ หรือ โต พรหมรังสี ในวัดระฆังโฆสิตาราม ธนบุรีตรงนั้นเอง ซึ่งด้สร้างพระพุทธรูปปางสมาธิองค์ใหญ่เป็นปูนหงอกไว้ไม่ปิดทองไว้กลางแจ้ง ณ วัดแห่งนี้ ถึงแม้สมัยแผ่นดินที่ ๕ ได้เสด็จฯ มานมัสการและกรุณาเกล้าฯ พร้อมกับให้ปฏิสังขรณ์วัดไชโย ในปี พ.ศ. ๒๔๓๐ ค่ะ
แต่จากนั้นแรงสั่นสั่นสะเทือน ในระหว่างงานลงรากพระวิหารทำให้องค์หลวงพ่อโตพังลงมาจึงได้โปรดเกล้าฯ ให้สร้าง หลวงพ่อโตขึ้นมาใหม่ตามแบบหลวงชนกโต วัดกัลยาณมิตรตรงนั้น ก็มีความจุหน้าตักกว้างไกล ๑๖.๑๐ เมตร โด่ง ๒๒.๖๕ เมตร แล้วไปได้สงฆ์ราชสวาปามนามว่า พระมหาพุทธพิมพ์ ค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น